Wielki Post w Brazylii

Ten okres liturgiczny  oprócz swojej głębi teologicznej wyrażonej w pięknych ceremoniach liturgicznych posiada także  niepowtarzalną atmosferę przeżyciową. Pamiętam gdy jako ministrant w parafii św. Józefa w Kielcach spieszyliśmy do kościoła, aby uczestniczyć w gorzkich żalach, drodze krzyżowej i innych nabożeństwach. Niekiedy byliśmy nieco znudzeni długimi obrzędami i nierozumiejący do końca przeżywane tajemnice, ale gotowi do wypełnienia obowiązków, jakie w tym czasie przed nami stawiano. Bardzo lubiłem jako lektor liturgię Słowa przybliżającą nam ważne wydarzenia z historii zbawienia. Potem przyszły czasy seminaryjne i pomoc duszpasterska w parafiach mojego zakonu. Wysyłano nas głównie w szczecińskie, bo tam było najwięcej naszych parafii. Dekorowaliśmy kościoły, kaplice i pomagali w liturgii. Były to też nasze pierwsze doświadczenia rzeczywistości parafialnej. Dobrze zapamiętałem te chwile  przygotowań, śpiew pieśni pasyjnych, ba nawet zapach kościołów podczas najważniejszych obrzędów Wielkiego Tygodnia. Wielu proboszczów w Niedzielę Wielkanocną nieoficjalnie, bo bez wiedzy przełożonych z seminarium pozwalało nam po zakończonych uroczystościach pojechać na 2-3 dni do rodzinnego domu. Klerycy pochodzący z Pomorza Zachodniego mieli blisko, dla nas pochodzących z innych rejonów Polski droga była dłuższa. Pociągi były w tym czasie przeładowane pasażerami i sztuką było znaleźć miejsce siedzące. Wielokrotnie jechało się wciśnięty w tłum stojących na korytarzu lub ….  zamknięty w ubikacji. Potem, po święceniach były parafie w Szczecin Zdroje i Sarbii Wszystko to tworzyło niezapomnianą atmosferę polskich obchodów Wielkiego Postu.

W Brazylii mój pierwszy Wielki Tydzień spędziłem w parafii Dobrego Jezusa w Balsa Nova. Zaledwie kilka tygodni wcześniej przyjechałem do Brazylii. Wszystko dla mnie było nowe. Powoli poznawałem tubylczy sposób na przeżywanie świąt. Największą nowością była dla mnie procesja Chrystusa zmarłego oraz tzw. Kampania Braterstwa, która trwała przez cały czas Wielkiego Postu.

Sama idea Kampanii Braterstwa zrodziła się w 1961 roku.   Wtedy to trzech księży odpowiedzialnych za Caritas w Brazylii zorganizowało kampanię, której celem było zebranie funduszy na pomoc biednym. Nazwali tę ideę Kampanią Braterstwa, która po raz pierwszy odbyła się w Wielkim Poście 1962 roku w mieście Natal, w Rio Grande do Norte.  Pomysł sprawdził się tak dobrze, że w następnym roku szesnaście diecezji na północnym wschodzie Brazylii włączyło się do tej akcji. W 1964 r. Konferencja Biskupów Brazylii CNBB uruchomiła na szczeblu krajowym Kampanię Bractwa pod hasłem: „Kościół w renowacji”.

Kampania Braterstwa, która odbywa się w okresie Wielkiego Postu, jest zaproszeniem do refleksji nad Chrystusem cierpiącym we współczesnym świecie, nawrócenia się na praktykę sprawiedliwości społecznej, solidarności i miłości do innych. Co roku Kościół w Brazylii wybiera temat, który jest analizowany i przemodlony przez wiernych w istniejących w każdej parafii tzw. grupach refleksji, a następnie przekształcony w konkretny czyn solidarności. Kampania Braterstwo jest dialogiem Kościoła ze społeczeństwem, ponieważ wszyscy chrześcijanie powinni być solą ziemi i światłem świata. Braterstwo powinno bowiem być czymś powszechnym wśród tych, którzy przyjęli Ewangelię i naśladują Chrystusa. Wszyscy potrzebujemy głębokiego nawrócenia i przemiany serca. Dlatego ta Kampania ma miejsce w okresie Wielkiego Postu, kiedy stajemy się nowym człowiekiem w Chrystusie Zmartwychwstałym.

Zainspirowana encykliką Papieża Franciszka Fratelli Tutti, Kampania Braterstwo 2024 ma za temat „Braterstwo i przyjaźń społeczna” oraz motto: „Wszyscy jesteście braćmi i siostrami” (Mt 23, 8). Odzwierciedlają one troskę episkopatu brazylijskiego o pogłębianie braterstwa jako alternatywy wobec procesu podziału, nienawiści, wojen i obojętności, który naznaczył brazylijskie społeczeństwo i świat. Kampania Braterstwa 2024 roku ma następujące cele: wychowanie do życia we wspólnocie, opartej na sprawiedliwości i miłości, angażowanie w poszukiwanie dobra wspólnego i wzbudzenie odpowiedzialności za działalność Kościoła na rzecz ewangelizacji.