Polonia brazylijska liczy dziś blisko dwa miliony naszych rodaków oraz ich potomków. Historia tej wspólnoty sięga końca XIX wieku, kiedy Polacy masowo przybywali do Kraju Krzyża Południa w poszukiwaniu pracy, ziemi i lepszego życia. Od samych początków kluczową rolę w podtrzymywaniu polskiej tożsamości, języka i tradycji odgrywał Kościół oraz polscy duszpasterze, którzy nieprzerwanie towarzyszą emigrantom i ich potomkom na brazylijskiej ziemi.
Szczególnie intensywnym okresem pracy dla polonijnych misjonarzy jest czas Bożego Narodzenia. Wiele parafii, w których pełnią oni posługę, obejmuje kilkanaście, czy nawet kilkadziesiąt kościołów filialnych, oddalonych o wiele kilometrów od centrum parafii. Drogi prowadzące do tych wspólnot często biegną przez lasy i są trudne do przejazdu. Dodatkowym wyzwaniem jest fakt, że większość parafii obsługiwana jest przez jednego kapłana, który sam podejmuje trud duszpasterskiej troski o rozległy teren.
Mimo tych trudności polonijni misjonarze posługujący w Brazylii nie ustają w poszukiwaniu okazji do osobistych spotkań, wzajemnego umocnienia i dzielenia się doświadczeniem wiary. Jedną z takich okazji są tradycyjne spotkania opłatkowe, od wielu lat organizowane przez księży chrystusowców w Kurytybie.
W tegorocznym spotkaniu, obok chrystusowców, wzięli udział księża marianie, werbiści oraz kapłan diecezjalny. Swoją obecnością zaszczycił spotkanie także dom Celso, biskup diecezji São José dos Pinhais. Obecne były również polskie siostry józefitki, wśród których była nowa misjonarka, przybyła do Brazylii zaledwie kilka dni wcześniej. Siostry wniosły ze sobą nie tylko radość, ale także przygotowane według polskiej receptury domowe ciasto, które stało się miłym akcentem spotkania.
Braterski zjazd rozpoczął się na plebanii, gdzie uczestnicy dzielili się wiadomościami z Polski oraz radością płynącą z głoszenia Ewangelii w Kościele brazylijskim. Następnie wszyscy zgromadzili się na wspólnej Eucharystii, w której uczestniczyła także grupa parafian, troszcząc się o piękną oprawę liturgiczną.
Przewodniczący liturgii ksiądz biskup w homilii nawiązał do historii własnego powołania, z wdzięcznością wspominając spotkania z chrystusowcami, które miały wpływ na jego drogę kapłańską. W dalszej części rozważań odwołał się do bogactwa polskiej religijności, wyrażanej również w tradycjach i zwyczajach bożonarodzeniowych, które Polacy z dumą pielęgnują także na emigracji.
Po zakończeniu Mszy Świętej i wspólnym pamiątkowym zdjęciu, siostry zakonne oraz kapłani zostali zaproszeni przez proboszcza parafii do sali parafialnej. Tam nastąpiło dzielenie się opłatkiem, śpiew polskich kolęd oraz wspólny obiad. Podobnie jak w roku ubiegłym, posiłek przygotował parafianin – mistrz kuchni, który zachwycił gości potrawami z ryb i owoców morza.
Celebracja wspólnego stołu stała się kolejną okazją do rozmów, budowania braterskich relacji oraz radosnego dzielenia się tym wszystkim, co Pan uczynił dla nas i przez nas w mijającym roku.
W ten sposób kurytybska parafia świętych Piotra i Pawła, w której odbyło się spotkanie, po raz kolejny zamieniła się w mały skrawek Polski, pełen wiary, tradycji i wspólnotowego ciepła.
Padre Casimiro 